Mój mąż bardzo mnie wkurza, z każdym dniem bardziej.
Ma 26 lat i jest głową naszej rodziny, wstaje rano bez szemrania i jeszcze gdy jest ciemno idzie do pracy, a wychodzi tak cicho, żeby nas nie obudzić. Melanię rzadko da się oszukać, ale mnie bardzo często ;). Zanim wyjdzie grzeje córze mleko.
Mój mąż nas utrzymuje, nie wyciąga od rodziców czy teściów pieniędzy, nie pożycza, nie zrzędzi.
Mój mąż nas rozpieszcza. Gdy się nudzimy zabiera nas do parku, a gdy chce się nam słodkiego, zabiera do cukierni. Mój mąż jest szczęśliwy, tylko wtedy gdy my z córeczką się uśmiechamy.
Gdy mam chandrę podaje mi moje ulubione lody czekoladowe z kawałkami czekolady z Lidla polane podgrzanym domowym sosem malinowym lub przynosi mi oliwki i ser z zapieczonym w opiekaczu chlebem.
Mój mąż nie jest bez wad. Jest bałaganiarzem i troszkę leniem, ale wkurza mnie, bo z tymi wadami walczy- dla mnie.
Czy mój mąż jest dumny?

Gdy patrzę na kolegów mojego męża- małych chłopców z problemami przedszkolaka, wiem, że to on powinien być dumny. A nie jest…
Mój mąż zapewnia godziwy byt trzem osobom, mój mąż jest mężem! i ojcem!. Nie byle jakim mężem czy ojcem, ale wspaniałym mężem i ojcem. Ma problemy dorosłego człowieka i życie pełne obowiązków.
Mój mąż jest nudny jak flaki z olejem. Nie wraca co sobotę pijany w środku nocy, nie chodzi co weekend z kolegami na piwo, każdą wolną chwilę spędza z nami, ze mną lub z córą na dywanie bawiąc się i wygłupiając.

Mój mąż został ojcem w wieku 23 lat i przyjął to zupełnie spokojnie. Świat wkoło oszalał i macierzyństwo planuje się wtedy gdy kiedyś zostawało się babcią, mój mąż nie oszalał. Wiadomość o ciąży przyjął zupełnie spokojnie, gdyby był małym chłopcem powiedziałabym, że dzielnie, ale on zachował się zupełnie dojrzale, dużo dojrzalej niż choćby jego rodzice…
Mój mąż jest typowym mężczyzną, który zapewnia nam bezpieczeństwo. Takim rycerzem, mając go, wiem że nic nam nie zagrozi. Jak ważne to jest, zrozumieją teraz, tylko te, co właśnie takich mężczyzn mają. Znam wiele kobiet u których w domach słowa stabilizacja i bezpieczeństwo funkcjonują tylko w słownikach…
Jesteśmy rodziną, nie taką z obrazka, ale rodziną, która od początku do końca jest samodzielna, odpowiedzialna i samowystarczalna. Rodzice nie płacą nam rachunków, a mój mąż wieczory spędza z nami, a nie z kolegami w browarze.

Nasze życie to nie bajka, nasze życie to nasza własna baśń. Mieliśmy już bardzo ciężko i wiele razem przeszliśmy, o tysiąc mil wyprzedziliśmy wiele osób, z którymi kiedyś maszerowaliśmy równo.
Razem straciliśmy wielu znajomych i razem wielu zyskaliśmy, razem cierpieliśmy i wspólnie dochodzimy do tego co mamy.
Mój mąż jest wyjątkowy. Jest młody i dojrzały, jest niezwykle zwykły, nienormalnie w tych czasach normalny. Dobrze mi z nim 😉
Kocham Cię, mężu 😛

źródło: www.zfilizankakawy.pl