W progu gabinetu stoi Mama i Patryk. „Potrzebujemy pomocy – mój syn nic nie widzi!” – słyszę. Patrzę na Patryka – porusza się dość wolno, jakby nieśmiało. Jego okulary dość grube, „na oko” około +5.00 dioptrii. Mama kontynuuje: „syn poszedł do zerówki we wrześniu… pani przedszkolanka mówi, że on nic nie widzi, koloruje przez minutę, tak niezgrabnie, nie chce się bawić i cały czas stoi pod ścianą, proszę nam pomóc!„. W głowie mam już wiele hipotez, ale najpierw badanie i tu niespodzianka…! Patryk wszystko widzi!

Jedno oko widzi bez zastrzeżeń, drugie oko właściwie podobnie. Okulary są dobrze dobrane. Patryk żwawo odczytuje litery, nie myli się, nie zatrzymuje. Dobrze odpowiada na pytania. Widzenie obuoczne ma bardzo dobrze rozwinięte, żadne oko nie zezuje… nic niepokojącego. „Tylko” nadwzroczność.

To widzi czy nie widzi…?

Poprosiłam Patryka o wykonanie kilku prostych zadań. Miał przejść po równi, nawlec trochę korali rożnej wielkości, wyciąć papierowy kształt, dobrać parami postacie z bajki… Patryk nie chciał zrobić nic, wycofał się. Równowagi nie mógł utrzymać, korale były „bez sensu” i nie chciał w ogóle ich nawlekać. Gdy dał się namówić niezgrabnie nawlekł dwa i zostawił zadanie. Nożyczki i cięcie poszło delikatnie ujmując średnio, ale bardzo nie dokładnie, a parowanie takich samych postaci szło długo i po kilku obrazkach Patryk się zniechęcił…

Jak wyglądał dzień Patryka zanim poszedł do zerówki?

Mama przyznała, że Patryk „takich rzeczy w domu to w ogóle nie robi”. Nie wychodzi często na dwór, bo się boi. Mama zakazuje biegać i wychodzić na zewnątrz, bo przecież ma wadę wzroku i mógłby okulary zniszczyć. Bawić się manualnie to Patryk też nie chce, ale mama przyznała też, że gry Memo i puzzli w domu nawet nie mają. Liter nauczyła go sama, bo przecież idąc do zerówki powinien je znać; „ale wie Pani, Patryk jest za mały na samodzielną zabawę nożyczkami….„

Czego zabrakło u Patryka?

Rozwoju koordynacji wzrokowo – ruchowej oraz pamięci wzrokowej.

Jak rozwijać koordynację wzrokowo – ruchową?

Przede wszystkim naturalnie! Nie wyręczajmy naszych dzieci podczas ubierania się, mimo, że na początku będziemy się niecierpliwić, bo wolno będzie szło. Już dwu-, trzylatki śmiało mogą uczyć się zakładać np. majtki, spodnie czy skarpetki. Pozwalajmy dzieciom rzucać piłki, woreczki czy klocki do przygotowanych pojemników. Niech rzucają w nas maskotkami lub niech uciekają przed naszym „ostrzałem”. Podczas takiej zabawy u najmłodszych dzieci rozwija się zmysł równowagi, celność, a przede wszystkim koordynacja wykonywanych czynności.

Idziemy na  świeże powietrze!

Wykorzystajmy każdy krawężnik, by po nim chodzić, ściankę i plac zabaw by się wspinać, skakankę czy grę w klasy by skakać na jednej, czy dwóch nogach. Wiem, że w dzisiejszych czasach mamy bardzo mało czasu, ale wypoczynek na świeżym powietrzu niech będzie priorytetem  – dla rozwoju naszych dzieci i zdrowia naszych oczu.

Zabawa w domu, a pamięć wzrokowa

Najprostszą zabawą rozwijającą pamięć wzrokową są wszelkiego rodzaju puzzle, którymi można bawić się z dzieckiem od pierwszego roku życia. Już kilkuelementowe układanki pobudzają wzrok dziecka, a nawet niezgrabne ich układanie wyrabia małe raczki i uczy precyzji oraz motoryki. Czytanie i pokazywanie dziecku obrazków też ma rewelacyjny wpływ na wzrok. Najgorsze co możemy zrobić, to posadzić dziecko przed telewizorem….

Jak rozwijać koordynację oko – ręka?

Kolejny raz – naturalnie: jak najwcześniej pozwolić dziecku jeść samodzielnie. Uczyć i zachęcać mniejsze dzieci do wydzierania, a starsze do wycinania obrazków. Szczerze polecam wszystkie gazetki reklamowe – u nas sprawdzała się gazetka z Tesco – córki do dzisiaj wycinają kółka z cenami, zabawki, warzywa czy co jest im potrzebne. Początkowo ja wycinałam obrazki, a one naklejały, potem samodzielnie robiły wszystko. Na końcu układały z tego historie, wyklejały i robiły własne promocje.

Życzę dobrej zabawy,

Barbara Pakuła

Autorka bloga: Jak widzieć lepiej?

Właścicielka firmy Visus Optyk