Optodysleksja to termin, który znany jest coraz szerszemu gronu rodziców. Podobnie jak dysleksja stanowi ona zespół specyficznych trudności w nauce pisania i czytania wynikających z zaburzeń widzenia, takich jak nieprawidłowa akomodacja i zaburzone widzenie obuoczne (np. nieprawidłowa konwergencja – ruch zbieżny oczu), nieprawidłowo lub w ogóle niekorygowane wady wzroku.
Optodysleksja to bardzo podstępne zaburzenie. Wiele dzieci, które ma problem z nauką czytania i pisania, zbyt późno trafia na terapię widzenia lub, co gorsza – w ogóle nie przechodzi przez odpowiednie badania wzroku. Dlaczego więc jest tak bardzo niebezpieczna i na co zwrócić uwagę, aby uniknąć dużych zaległości w nauce?
Optodysleksja – objawy
Pisanie:
- Trudności z pisaniem „w linijkach”;
- Trudności w przepisywaniu i w pisaniu ze słuchu;
- Opuszczanie liter lub ich drobnych elementów, końcówek i części wyrazów;
- Dużo błędów ortograficznych – słaba pamięć wzrokowa;
- Brzydka grafika pisma;
- Wolne tempo pisania;
- Złe rozmieszczenie przestrzenne prac, liter;
Czytanie:
- Wolne, „wymęczone” czytanie;
- Zamienianie i opuszczanie liter, nieprawidłowe odczytywanie całych wyrazów – słaba pamięć wzrokowa
- Zgadywanie wyrazów;
- Opuszczanie linii lub odczytywanie tej samej ponownie;
- Niechęć do czytania, zwłaszcza głośnego;
- Trudność w interpretacji tekstu- dziecko skupia się na odczytaniu, nie rozumie sensu tekstu
Gdy dziecko jest młodsze może bardzo niechętnie kolorować, wyjeżdżać za linie i nie trzymać się linii podczas rysowania „szlaczków”. Nie jest zainteresowane literami, czytaniem. Spore trudności przysparza gra „Pamięć” („Memory”), nawlekanie korali czy każdego rodzaju przeplatanki.
Bądź pewien – wykonaj pełne badanie!
Dzieci, które mają problem z nauką czytania i pisania, jak również z koordynacją wzrokowo – ruchową zawsze muszą być przebadane pod kątem wady wzroku, zaburzeń widzenia obuocznego i zaburzeń akomodacji. Bardzo często zdarza się, że subiektywnie dziecko nie zgłasza żadnych objawów wzrokowych, rodzice nie widzą „zeza” ani mrużenia oczu, a jednak występują bardzo konkretne nieprawidłowości w widzeniu dziecka, które ustępują po skorygowaniu okularami lub wyćwiczeniu.
Dziecko nie wie jak powinno widzieć!
Dzieci, które mają wadę wzroku lub inne zaburzenia wzrokowe często w ogóle się nie skarżą. Dlaczego? Ponieważ nie wiedzą jak mają widzieć i nie mają świadomości, że widzą nieostro. Często dopiero w zerówce, w porównaniu z innymi dziećmi – widać prawdziwą różnicę.
Moje dziecko nie widzi dobrze! Co dalej?
Podczas badania wzroku optometrysta lub okulista sprawdzi, czy i jakie okulary są potrzebne dziecku. Określi czas ich użytkowania oraz to, czy dziecko powinno nosić okulary cały czas czy tylko okresowo. Zaburzenia akomodacji i widzenia obuocznego w większości przypadków udaje się „wyćwiczyć” podczas terapii wzrokowej.
Terapia wzrokowa (ćwiczenia wzrokowe) przepisywana jest przez optometrystów. Dzięki terapii, możliwe jest usprawnienie i leczenie zaburzeń akomodacji oraz widzenia obuocznego. Przez odpowiednio dobrane ćwiczenia, możliwe jest przywrócenie wielu nieprawidłowo rozwiniętych lub utraconych funkcji wzrokowych. Terapie wzrokowe mają największą skuteczność u dzieci i młodzieży, mniejszą u osób dorosłych, ponieważ z wiekiem spada neuroplastyczność mózgu człowieka i trudniej wyćwiczyć istniejące, nieprawidłowe funkcje.
Odpowiednia korekcja i/lub terapia wzrokowa skutecznie eliminuje objawy optodysleksji.
Pozdrawiam,
Barbara Pakuła
Autorka bloga: Jak widzieć lepiej?
Właścicielka firmy Visus Optyk
