Pozbywanie się z głowy powracających myśli jest dla mnie niemalże jak wieczorna kąpiel. Oczyszcza umysł, pozwala uporządkować przeróżne sprawy i sprawia, że odczuwam w głowie wolną przestrzeń – tak ważną dla tworzenia planów, pomysłów, nowych projektów.

Kiedyś próbowałam zapisywać odpowiednie myśli w odpowiednim notatniku, miałam różne notesy na rozmaite okazje itd. Ale zorientowałam się, że nie do końca o to chodzi. W momencie gdy z ogromną dbałością sporządzałam i klasyfikowałam swoje notatki, nie pisałam w sposób całkowicie wolny. Starałam się formułować myśli w konkretne, mądre zdania, a to nie do końca odzwierciedlało mętlik, jaki panował w mojej głowie.

Wreszcie postanowiłam przełamać swój perfekcjonizm i po prostu popłynąć. Wzięłam stary zeszyt (nie nowy, specjalnie na nową okazję – jak zwykle się to działo), otworzyłam go w wolnym miejscu i zaczęłam pisać. A raczej bazgrać. Jak najszybciej, żeby zdążyć z łapaniem napływających myśli. Jedna z drugą nie miała nic wspólnego. Zadania, rzeczy do zrobienia, inspiracje mieszały się z różnego rodzaju przekonaniami, myślami, na jakie wpadłam (jako filozoficzna dusza, wciąż zmagam się w głowie z tego rodzaju 'przebłyskami’), pomysłami na dania, przykrymi obowiązkami, czekającymi mnie przyjemnościami itd. Kompletna mieszanka wybuchowa. Ale o dziwo właśnie po takiej sesji wreszcie odczułam prawdziwą ulgę.

Notatki tak jak wspominałam były kompletnymi bazgrołami, nic nie miało składu ani ładu. Ale pozbyłam się zbędnego balastu i pierwszy raz udało mi się nadążyć za swoimi myślami. Przewija się w ich głowie naprawdę ogromnie dużo, ale raz zapisane trafiają jakby do innej przegródki i już nie każą o sobie przypominać co kilka sekund.

Od tej pory obok szafki nocnej trzymam ten zwykły zeszyt i pióro. Gdy tylko czuję, że pora na porządki w głowie, biorę go i piszę. Cokolwiek tylko przyjdzie mi do głowy. I w ten sposób najlepiej tworzę w swoim umyśle przestrzeń – tak ważną dla spokojnego, bardziej harmonijnego funkcjonowania.

Pozdrawiam,