Choć pojęcie schizofrenii pojawia się w powszechnym użyciu coraz częściej, rzadko zdajemy sobie sprawę z tego jak poważnym bywa problemem. Schizofrenia to choroba psychiczna zaliczaną do grupy psychoz. Dotyka niespełna 1% populacji i ujawnia się zwykle u osób między 18 a 35 rokiem życia. Jej objawy często uniemożliwiają choremu codzienne funkcjonowanie, dlatego wymagają bezwzględnie farmakoterapii oraz kompleksowej terapii.

Leczenie schizofrenii polega przede wszystkim na stałym przyjmowaniu przez chorego neuroleptyków należących do grupy leków psychiatrycznych. Ogromną rolę odgrywa również psychoterapia, dzięki której pacjenci lepiej radzą sobie w codziennych rolach społecznych, szybciej akceptacją własną chorobę i mają większą motywację do leczenia farmakologicznego, co minimalizuje się ryzyko nawrotu psychozy.

Przyczyny i objawy schizofrenii

Przyczyny schizofrenii są dotąd nieznane. Zauważono jednak związki dziedziczne w jej występowaniu. Co ciekawe, schorzenie częściej dotyka mężczyzn niż kobiety i bardzo rzadko ujawnia się w dzieciństwie. Chorobę tę, diagnozuje się na podstawie wywiadu przeprowadzonego przez lekarza lub psychoterapeutę z osobą chorą oraz jej rodziną, a także na podstawie zaobserwowanych lub zgłaszanych bezpośrednio przez pacjenta objawów. Aby móc ostatecznie postawić prawidłową diagnozę schizofrenii, muszą występować konkretne objawy przez odpowiednio długi czas określony w ICD-10.

Zalicza się do nich między innymi:

• Zaburzenia myślenia (omamy, urojenia) i błędny sposób interpretacji rzeczywistości (m.in. ksobność).
• Dziwaczne zachowania – nieadekwatne i niedostosowane do sytuacji
• Zubożenie/spłycenie emocji, brak odczuwania przyjemności
• Obniżenie aktywności, wycofanie się z życia
• Zaburzenia pamięci i koncentracji

W zależności od rodzaju dominujących objawów wyróżnia się kilka typów schizofrenii m.in. schizofrenię paranoidalną, schizofrenię prostą, czy katatoniczną. Warto też podkreślić, że przebieg choroby różni się u poszczególnych pacjentów – jedni doznają przewlekle objawów chorobowych stale utrzymujących się i balansują na granicy psychozy, drudzy miewają rzuty ostre psychozy, między którymi występują długie, liczone w latach, okresy remisji – bez objawów.

Psychoterapia jako ważny element leczenia schizofrenii

Schizofrenia w każdym przypadku wymaga leczenia farmakologicznego przede wszystkim lekami z grupy neuroleptyków o działaniu przeciwpsychotycznym. Mają one na celu łagodzenie najbardziej uciążliwych objawów, takich jak urojenia i omamy, a więc pomagają choremu „wrócić do rzeczywistości” i prowadzić w miarę normalne życie.

          „Skuteczność farmakoterapii zależy w dużej mierze od tego, czy przebiega ona systematycznie oraz – czy pacjent ocenia swoją relację z lekarzem psychiatrą jako dobrą. Niestety pacjenci ze schizofrenią często przerywają leczenie ze względu na brak akceptacji choroby lub z pobudek psychotycznych”.

Nierzadko zapominają o przyjmowaniu poszczególnych dawek leków, co sprzyja ponownemu pojawieniu się psychozy lub zaostrzeniu objawów stale utrzymujących się. Niesystematyczność w leczeniu prowadzi do ponownego rozwinięcia pełnego obrazu epizodu psychotycznego i ponownej hospitalizacji. Aby uniknąć nawrotu choroby, zaleca się by leczenie farmakologiczne od początku uzupełnione było psychoterapią. Dzięki niej pacjent lepiej rozumie swoją chorobę, uczy się rozpoznawać objawy zwiastujące psychozę oraz buduje swoją motywację do leczenia famakologicznego. Wszystko to prowadzi do mniejszej ilości hospitalizacji i zapobiega izolacji chorego..

Psychoterapia wraz ze wsparciem bliskich pomaga choremu przetrwać okresy zaostrzenia objawów, wzmacnia motywację do realizowania planu leczenia oraz pozwala radzić sobie z problemami dnia codziennego. Umożliwia powrócić do pełnienia różnych ról społecznych w życiu po przebytym epizodzie psychozy.

Więcej na temat metod i skuteczności psychoterapii schizofrenii można przeczytać na stronie www.pomost-do.pl