Mamy do wyboru; 10 zasad, jak rozmawiać z nastolatkiem, żeby obie strony wyszły z tego z „twarzą” albo przeróżne memy z symbolicznymi życiowymi „prawdami” lub sentencje, mające nam pomóc przebrnąć jakoś dzień. Gdziekolwiek patrzę, straszą mnie porady w stylu: „Jak żyć?”…

Czy Wy też tak macie? Czy komuś pomoże informacja, że lesbijki zarabiają więcej, niż kobiety hetero? Co każda kobieta wiedzieć powinna i dlaczego nie jesteśmy idealne? Zewsząd słyszę, że mam się nie przejmować, najlepiej głowa do góry i aby do następnego dnia, tygodnia, a życie jakoś przeleci.

Jeśli przeniosę się myślą wstecz, do mojej młodości, jakoś nie przypominam sobie podobnych nagłówków w gazetach, jak: „polskie nastolatki lubią żyletki, głodówki i seksting„. Okładki książek również nie musiały przyciągać za wszelką cenę wzroku i kusić czytelnika infantylnymi tytułami w stylu: „Slow sex. Uwolnij miłość” i inne. Pomimo tego mam wrażenie, że większość moich przyjaciółek regularnie kupowała „Na przełaj” (gazetę) a regały moich przyjaciół i naszych mam uginały się od książek, które zachłannie czytaliśmy po nocach w ramach pozornych przygotowań do matury.

Świat i my…

Jak pomóc młodzieży sprawnie poruszać się po otaczającym nas świecie? Odpowiedź wydaje się być nie z tego świata. Tak oczywista, że może gołosłowna? W jaki sposób zwykła rozmowa, czy spotkanie w cztery oczy może wnieść do życia szeroko pojmowaną prawdę? Owszem, uważam, że najzwyklejsza wymiana zdań jest najlepszym pomysłem na rozwiązanie palących nas na co dzień problemów.

Spotkanie…

Dialog między dwiema osobami – lekiem na całe zło? Dlaczego nie? W miłej atmosferze, przy dobrej muzyce i małej czarnej oraz pozytywnym nastawieniu, krótka wymiana poglądów może przynieść wiele dobrego. Może wzajemnie inspirować, dodawać odwagi, rozwiać wątpliwości, przetrzeć szlaki do nowych rozwiązań, zdawałoby się – sytuacji bez wyjścia. Wbrew pozorom, takich rozmów potrzebują także ci zdolni, a rozmowa może być zwykłą pogawędką wynikającą z ciekawości. To warunek sukcesu. Człowiek pochłoniety jakąś pasją wbrew pozorom potrzebuje wymiany informacji o rzeczach, które go interesują. Potrzebuje świadomości, że nie jest jedyną osobą, której te informacje wydają się interesujące i jest obok ktoś inny, kto podziela jego pogląd. Ciekawość jest przecież zaraźliwa, a co dwie głowy, to nie jedna. Sam Platon przyznawał się do niewiedzy, dowodził, że niewiele nauczył swoich uczniów, a jednak ciągle rozmawiał ze swoimi podopiecznymi, a oni powracali do niego ze swoimi wątpliwościami. Czasy, kiedy nauczyciel rozstaje się z rolą eksperta, nadeszły. To w gruncie rzeczy dobra wiadomość.

Pozdrawiam,

Agnieszka Święch

autorka bloga: Dom Strachów