Tak, Mowa o Toskanii!
Brzmi banalnie, może nawet niedorzecznie ale nie znam osoby, która nie zachwyciłaby się tym urokliwym fragmentem Europy, położonym pomiędzy Ligurią, Emilią-Romanią, Umbrią, Marche oraz Lacjum. Malownicze krajobrazy, piękna architektura, winnice, gaje oliwne, wyśmienita lokalna kuchnia, palące słońce, wąskie uliczki i włoski luz, to najbardziej charakterystyczne cechy Toskanii. Genialne miejsce zarówno na błogie lenistwo, jak i aktywny wypoczynek dla całej rodziny. Różnorodność atrakcji i bogata agroturystyczna baza noclegowa przyciąga każdego roku tysiące turystów z całego świata.
Florencja, Piza, Siena czy Lukka to tylko namiastka tego, co ma do zaoferowania ten pełen uroku region. Pozwólcie, że dziś zabiorę Was w podróż do jednej z toskańskich miejscowości, w której czas jakby zatrzymał się w miejscu…
Witajcie w San Gimignano!
Z uwagi na górujące nad miastem wieże, nazywane jest „średniowiecznym Manhattanem”. Jadąc w kierunku miasteczka już z daleka możemy podziwiać ten malowniczy zakątek. Wszystko to za sprawą jego nietuzinkowego położenia. San Gimignano usytuowane jest bowiem na wzgórzu, z którego rozpościera się bajkowy widok na pobliskie pola, winnice i gaje oliwne. Uwierzcie na słowo, będziecie zachwyceni.
Co to za wieże? Wieże budowane były na przełomie XIII – XV wieku przez zamożnych mieszkańców miasta. Spełniały one rolę nie tylko mieszkań, ale również schronów przed napadami. Bogacze prześcigali się w budowaniu jak najwyższych wież, żadna jednak nie mogła być wyższa od tej, która królowała nad ratuszem. Uważano, że im większa budowla, tym wyższy status społeczny właściciela. Nie wszystkich jednak było stać na solidne wykonanie ówczesnych „drapaczy chmur”, co wynikało głównie z wysokich kosztów materiałów i robocizny. Dlatego też z 72 wież, do dziś przetrwało zaledwie kilkanaście. Najwyższa z nich to Torre Grasso, licząca 54 metry wysokości. Choćby z uwagi na jej monumentalne rozmiary, warto wejść na jej szczyt i podziwiać z niego widok na bajkowe włoskie pejzaże.
Co warto zobaczyć, co zjeść i gdzie odpocząć po całodniowym zwiedzaniu?
Poza centralnymi punktami miasta – Piazza del Duomo, Basilica di Santa Maria Assunta, Palazzo Nuovo del Podesta czy Piazza Della Cisterna – warto pospacerować wąskimi uliczkami, a tym samym zanurzyć się w toskańskim klimacie. Najlepiej – bez reszty! Pozwolić sobie poczuć pełną piersią luz tutejszej, włoskiej ulicy! Odkryć nowe zakątki miasteczka. Zapewniam, iż każdy zaułek ma swoją wielowiekową, tajemniczą historię i niepowtarzalny urok. Dobrze zachowane, kamienne budynki sprawiają, że czujemy się tak, jakby żywcem przeniesiono nas do innej epoki, a lokalne sklepy z przykuwającymi wzrok witrynami, sprawiają, że turystom nie sposób przejść obok nich obojętnie.
Jak San Gimignano, to oczywiście najlepsze lody w okolicy! Lodziarnię Gelateria di Piazza, bo o tym miejscu mowa, znajdziemy na Piazza della Cisterna. Szykujcie się na niezłą kolejkę – łatwo nie będzie, miejsce to jest wiecznie zatłoczone, warto jednak odczekać swoje. Szefem jest mistrz Sergio, a wybór smaków powoduje zawrót głowy i… niekończący się dylemat. Wobec absolutnie zachwycających smaków i nieodpartej woli spróbowania każdego spośród nich, z trudem udaje się ograniczyć do zaledwie kilku gałek. Lodziarnia wielokrotnie brała udział w mistrzostwach na najlepsze lody. Niejednokrotnie także zdobywała tytuł mistrza. Czyż to nie stanowi dla Was wystarczającej rekomendacji?
Gdy nadchodzi zmierzch, a miasteczko zaczynają oświetlać ospałe reflektory, tworzące nastrojowy, półmroczny, tajemniczo-romantyczny klimat, warto przysiąść na schodach Basilica di Santa Maria Assunta. To kultowe miejsce spotkań turystów z mieszkańcami okolicznych terenów. Jeśli dopisze Wam szczęście, jest szansa, że wieczór umilicie sobie dźwiękami fantastycznego koncertu orkiestry dętej, która swoim repertuarem porywa wszystkich do tańca – bez wyjątków!
O ile przed lekturą powyższego, nie zdecydowałyście jeszcze gdzie zmierzacie spędzić najbliższe wakacje, mam głęboką nadzieję, że mój krótki opis jednego z najpiękniejszych miejsc na ziemi, ostatecznie wypędził z Was ducha niepewności, zasiewając na trwałe ziarno kiełkującego pomysłu o lecie w Toskanii!
Uwaga: Wyjazd od Toskanii grozi uzależnieniem!
Pozdrawiam,
Kasia Amanowicz
autorka bloga: Włochy okiem blondynki
