Leczenie niepłodności wyzwala wiele nieprzyjemnych uczuć, powoduje, że kobiety, a czasem i ich mężczyźni wpadają w pułapkę emocjonalnego chaosu. Wszystko jest jednym. Kiedy choruje ciało, pojawiają się nieprzyjemne uczucia, a umysł albo wpada czasem w panikę, albo sprawnie szuka rozwiązań.

Żeby sobie pomóc, trzeba się zająć sobą całościowo. Leczyć ciało. Leczyć umysł. Leczyć duszę. Kiedy Twoje ciało zawiodło i nie możesz zajść w ciążę, pojawia się tysiące myśli i pytanie: dlaczego? Umysł szuka rozwiązań, nowych leków, nowych lekarzy, nowych metod. Jest praca nad ciałem, żeby zadziałało. Jak maszyna. Myślenie, które implikuje działanie, ma w tym pomóc. Ważny jest plan.

Myślenie potrafi jednak zwieść na manowce. Tak bardzo się skupiamy na wybranej formie szukania rozwiązania, że przestajemy widzieć inne możliwości. Trzeba wyleczyć ciało – to zadanie dla umysłu, który intensywnie pracuje. Niestety, często efektów tej pracy brak.

Jest jeszcze dusza. Ona również może pomóc. Gdy choruje ciało, a umysł jest zajęty szukaniem rozwiązań, to emocje z tym związane są pozostawione same sobie… Poczucie smutku, cierpienia, złość – po prostu choruje dusza. Lecząc ciało, chcąc zajść w ciążę i kierując swoje myślenie tylko na to, zaniedbywane są emocje. Uznaje się, że kiedy cel zostanie osiągnięty, wszystko ułoży się samo. Teraz trzeba po prostu przeczekać. Płakać, wyć w poduszkę, wyżywać się na ludziach wokół, zacisnąć zęby i walczyć o cel.

Uważam jednak, że trzeba też zająć się duszą i uczuciami o których ona przypomina. Radzenie sobie z emocjami, nauka relaksu, akceptacji stanu obecnego, uporanie się z chaosem myśli, radzenie sobie ze stresem… to wszystko to zadbanie o duszę.”

Fragment książki: „Chcę mieć dziecko”, autorstwa Moniki Szadkowskiej

Z autorką książki – Moniką Szadkowską, KoBBieciarnia rozmawia na temat jej najnowszej książki.

– „Chcę mieć dziecko” to pozycja, której głównym celem jest zwrócenie uwagi na rolę emocji, przekonań i relacji w czasie starań o upragnioną ciążę. Kiedy para decyduje się na bycie rodzicami, zaczynają się radosne starania. Coraz częściej bywa jednak tak, że czekanie przedłuża się miesiącami, a nawet latami… To czas skupiania się na fizjologii płodności, diagnostyce, szukaniu przyczyn i rozwiązań z zakresu medycyny. Emocjonalnie również bywa ciężko – zwłaszcza kobiecie, której myśli i pragnienia skupiają się niemal wyłącznie na tym, żeby zostać matką. Coraz większe uczucie złości, frustracji, lęku, bezsilności, zazdrości wobec kuzynek i koleżanek w ciąży, niepewność przyszłości związku, poczucie winy… To regularna huśtawka emocji związana z cyklem zakończonym nieszczęsną „małpą”.

Lekarze w gabinetach skupiają się na tym, co znają najlepiej – na medycznych aspektach niepłodności. Kobiety uważają, że muszą poradzić sobie same z emocjami. Że codzienna dawka takich uczuć jak zawód, smutek czy stres jest normalna w czasie starań. Że po prostu trzeba to znosić. Ale to nieprawda! Gromadzenie w sobie całego nieprzyjemnego bagażu uczuć, myśli, przekonań utrudnia zajście w ciążę. Utrudnia życie, które całe czas trwa, mimo leczenia, mimo czekania.

Jeśli chcesz mieć dziecko, jeśli chcesz zajść w ciążę szybciej to zadbaj nie tylko o diagnostykę płodności, ale również o swoją psychikę! Poza tym, że czekasz, musisz też na co dzień normalnie żyć – komentuje swoją ostatnią publikację Monika Szadkowska.

Przedstawiciele środowisk walki z niepłodnością recenzują publikację niezwykle pozytywnymi opiniami:

– Badania, diagnoza, szukanie przyczyn niepłodności i wdrażanie leczenia to wieloletni proces. A w tym czasie trzeba przecież normalnie żyć, pracować, robić zakupy, jakoś wstawać z łóżka… Im dłużej trwa cała procedura medyczna, tym codzienne funkcjonowanie jest trudniejsze, coraz bardziej uciążliwe, aż w końcu niewykonalne.

Coaching płodności to coś więcej niż wsparcie psychologiczne w tej trudnej sytuacji. To uczenie się życia jakby na nowo, bo w nowej i niezwykle ciężkiej rzeczywistości. To długotrwały trening tego, jak radzić sobie z huśtawką silnych i nieprzyjemnych emocji, z żalem do siebie i świata, ze złością, z wybuchami rozpaczy i gniewu na widok dzieci i ciężarnych kobiet, z pytaniami rodziny przy świątecznym stole, z poczuciem winy i przekonaniem o własnej ułomności. Moniko – niesiesz nadzieję, uczysz jak żyć z czymś, z czym żyć jest bardzo trudno, pomagasz odnaleźć sens.” – chwali autorkę jedna z opinii.

– „Czyta się lekko i przyjemnie. Temat ujęty zgrabnie i zachęcająco. Całość świetnie ułożona i płynnie przechodzi się między rozdziałami. Konkretnie i na temat przez osobę, która zna się na rzeczy! Ciekawy język, napisana „lekkim piórem”. Gratulacje!” – wypowiada się inny z komentujących publikację recenzentów.

– „Miałam ogromne szczęście pracować z Moniką – coachem płodności i ćwiczenia zawarte w książce dały mi dużo siły i w drodze do zostania mamą. Gorąco polecam! Ćwiczenia z tej książki mają moc!” – rekomenduje wreszcie jedna z mam. Czy potrzeba większej zachęty, aby zagłębić się w lekturę?