Ulubienica powojennych mediów, ikona mody, jedna z największych gwiazd swojej epoki, nazywana „primadonną stulecia”, „primadonna assoluta” i „La Divina” („Boska”), obdarzoną niezwykle rzadką skalą wokalną – Maria Callas. Choć z pozoru, nieustannie otoczona tłumną publicznością, która z uwielbienia, potrafiła płakać i tupać nogami, aby zmusić ją do pozostania na scenie, prywatnie niemal na każdym kroku spotykała się z ludzkim wyrachowaniem i poczuciem permanentnego odrzucenia, wiernie obrazując swoim życiem osobistym, scenariusze najtragiczniejszych z prezentowanych na scenie sztuk operowych.

Callas przychodzi na świat w roku 1923 w Nowym Jorku w ubogiej, greckiej rodzinie Kalogeropoulosów. Od pierwszych niemal chwil istnienia, wzbudza w swej matce poczucie rozczarowania faktem, iż na świat powiła córkę, zamiast tak długo oczekiwanego męskiego potomka rodu. Od tego momentu matka już zawsze, stawiała będzie Marii i jej siostrze dalece wyolbrzymione wymagania, niemal nieustannie prezentując im poczucie braku satysfakcji i dezaprobaty wobec podejmowanych przez nie działań. Niezwykle trudny, dominujący i apodyktyczny charakter matki, doprowadza ostatecznie do rozpadu małżeństwa rodziców małej Marii, co powoduje podjęcie przez Litzę Kalogeropoulos decyzji o przeprowadzce wraz z córkami do greckich Aten. To tu Maria i jej siostra spędzą swoje nie najłatwiejsze dzieciństwo. Matka nie kupuje córkom zabawek, uznając ich frywolne dziecięce rozrywki za stratę czasu. Zamiast tego szuka jedynie sposobności, aby obie córki rozpoczęły jak najszybciej dostarczać rodzinie słusznego zarobku.

Zakompleksioną, otyłą, nastoletnią Marię szkoli w grze na zakupionej z tą myślą pianoli, starsza z sióstr krótko po osiągnięciu dojrzałości wepchnięta zostaje przez matkę do łoża bogatego, lokalnego biznesmena, który za seks z młodą Jackie dostarcza rodzinie Kalogeropoulosów tak bardzo pożądanych przez matkę pieniędzy. Żadna z sióstr nie szuka już nawet pomocy u ojca, który na trwałe pozostanie już za oceanem. Choć regularnie wysyła on listy z Ameryki, a ostatnie oszczędności pozyskane z zasiłku dla bezrobotnych przesyła córkom w kopertach, matka ukrywa jego listy, wpierając Marii i starszej siostrze- Jackie, że ojciec zapomniał o nich na dobre. Poczucie odrzucenia przez ojca odciśnie na psychice przyszłej gwiazdy operowej niemałe piętno, skłaniając ją w przyszłości do poszukiwania w osobach potencjalnych partnerów – opiekunów i mentorów, niezależnie od różnicy wieku.

 Dostrzegłszy w małej Marii niezwykły talent wokalny, Litza Kalogeropoulos zaprowadza 13 letnią wówczas córkę do lokalnej, greckiej tawerny, gdzie wśród tłumu rozentuzjazmowanych, podstarzałych amatorów trunków wyskokowych, niezwykły dar młodej śpiewaczki, dostrzega młody tenor. To on zaprowadzi Marię do swojej mentorki Marii Trivelli, której mecenat okaże się dla Callas prawdziwie milowym krokiem w karierze śpiewaczki. Odtąd młoda Maria nie zazna już swobód młodości niemal każdą chwilę i każdy zarobiony grosz przeznaczając na naukę śpiewu. Podczas II wojny światowej swoim talentem wokalnym raczyła będzie włoskich oficerów, szybko zadłuży się także w podstarzałym, faszystowskim majorze, który obiecawszy młodej artystce rzewne uczucie, na krótko po wojnie opuści ją na zawsze. Koniec wojny przynosi jednak Callas nowe możliwości. Granice otwierają się, a otworem stają dla niej niespodziewanie opery takie jak La Scala lub Metropolitan. Z nieznanej nikomu greckiej śpiewaczki operowej, Callas z wolna staje się prawdziwą gwiazdą. Coraz silniej uwielbiana przez publiczność, wciąż boryka się z poczuciem samotności i własnymi kompleksami. W mężczyznach histerycznie poszukuje poczucia bezpieczeństwa i oparcia, którego nie otrzymała w rodzinnym domu. Tak, w jej życiu pojawia się Giovanni Battista Meneghini – o 30 lat starszy od artystki potentat biznesowy, współwłaściciel rodzinnej firmy, fasadowy romantyk, który uwodzi jej serce i zawłada na długo umysłem, skutecznie kamuflując fakt, iż pod przykrywką troskliwego mecenatu, kryje jedynie chęć podreperowania na barkach rosnącej w sławę i wartość gwiazdy opery, rodzinnej fortuny Meneghinich.

Callas długo nie zauważa wad swojego partnera. Przez lata pozwala aby okradał ją z jej majątku i ogrzewał się w jej blasku. Nieświadoma prawdziwego charakteru relacji, przez długi czas dziękuje mężowi za poświęcone jej lata i uczucie, jakim obdarzył, na każdym kroku bacząc, aby działać zgodnie z jego dyrektywą i nie sprawiać mu przykrości. Sam Giovanni nie czuje podobnych oporów, nigdy nie stając w obronie swej małżonki, wielokrotnie jawnie atakowanej i poniżanej przez jego rodzinę.

Po latach Callas oddalając się z wolna od Giovanniego i stopniowo rozumiejąc swe zaślepienie, wdaje się w romans z reżyserem Luchino Viscontim, który choć życzliwy i szczery wobec gwiazdy, nie potrafi ukryć swych homoseksualnych skłonności. Pod jego skrzydłami artystka gubi zbędne kilogramy i wykrystalizowuje swój styl, zyskując miano ikony mody. Jak zwykle jednak relacja kończy się dla niej tragicznie, a Callas ląduje samotnie, przepełniona nieodwzajemnionym uczuciem i poczuciem porażki.

 Ostatnią miłością śpiewaczki okaże się najbogatszy człowiek jej epoki – multimilioner, Grek – Arystoteles Onassis. Choć po płomiennym nawiązaniu relacji na jachcie milionera (kiedy to żona Onassisa nakrywa dwoje kochanków na zdradzie informując o całym zajściu męża Callas, śpiącego w kajucie obok), relacja tych dwojga utrzymuje się jeszcze kilka lat i kończy rozpadem małżeństw ich obojga, i w tym przypadku Callas nie doznaje pełni szczęścia.

Przez cały czas trwania jej nieformalnego związku z Onassisem Callas traktowana jest przez niego jak kochanka. Choć pielęgnuje ją i chwali się jej osobą jako największą zdobyczą, przy najbliższej nadarzającej się okazji na cenniejszy „łup” Onassis porzuca rozkochaną w sobie do szaleństwa Callas dla świeżo upieczonej, prezydenckiej wdowy – Jackie Kennedy, z którą żeni się bez zawahania, łamiąc serce artystce i doprowadzając ją przez to do próby samobójczej. Chwilowa nadzieja na szczęście pojawia się jeszcze na krótko potem, kiedy w zaledwie pół roku po ślubie Onassisa, dochodzi do jego rozwodu z Jackie, a on sam powraca do Callas. I w tym przypadku jednak, życie nie pozwoli Marii cieszyć się nim za długo. Milioner w niedługo potem popada w depresję z powodu śmierci syna i wypływa na samotne rejsy swoimi jachtami, a następnie umiera w 1974r. Nieudane miłości i poczucie osobistej porażki odbijają się na karierze Callas. Zaprzestaje występów, zamyka się w swoim domu w otoczeniu ukochanych zwierząt. Umiera w samotności odnaleziona przez swoją służącą, która chytrze rozporządzając majątkiem Callas u kresu jej życia, obławia się w bogactwo. O pieniądze po zmarłej upomną się także matka, siostra oraz były mąż.